Peter Pan in Nooitgedachtland

She asked where he lived.
"Second [star] to the right," said Peter, "and then straight on till morning."
"What a funny address!"
Peter had a sinking. For the first time he felt that perhaps it was a funny address.

Een kleine greep uit J.M. Barrrie's Peter Pan; or, the Boy Who Wouldn't Grow Up; een boek dat haarfijn uitlegt hoe mijn laatste weken in Hongarije vorm hebben gekregen. Ik heb misschien wat je noemt een Peter Pan-syndroom. Niet dat ik mij rebels, afhankelijk en narcistisch gedraag; nee, meer dat ik niet wil opgroeien. Het leven dat ik in Hongarije leid komt enigszins overeen met het leven dat Peter Pan in het toneelstuk van J.M. Barrie leidt.

Mijn leven in Hongarije heeft totaal geen connectie met het leven in Nederland. Ik weet wel wat er gebeurt in Nederland, maar ik heb er totaal geen besef van hoe dit verloopt. Ik krijg vlagen mee van wat mijn vrienden en familie beleven, maar kan me er moeilijk een voorstelling bij maken. Het is moeilijk om alles in Nederland in de gaten te houden, het is alsof Nederland en Hongarije zich in verschillende tijdzones begeven. Een goed voorbeeld hiervan is mijn masteraanmelding. Zoals bekend begin ik in februari aan mijn master, maar mijn aanmelding (of eerder gezegd het mislukken hiervan) heeft er bijna toe geleid dat ik in februari studieloos terug naar Nederland zou keren. Inmiddels is alles enigszins voor elkaar, en begin ik in februari aan de master Internationale Betrekkingen in Historisch Perspectief. Mijn familie zal inmiddels denken: heeft Antonie die master niet ook gedaan? Jazeker: het is niet een gebrek aan creativiteit dat ik mijn broer volg in deze keuze, laten we het scharen onder de zinsnede "great minds think alike" of de wat informelere uitspraak "beter goed gejat dan slecht verzonnen." Nee, ik sta vol achter mijn keuze, Antonie en ik hebben qua interesses een sterk overeenkomende smaak.

Terug naar mijn Peter Pan syndroom. Peter Pan, danwel Cora Verheijen, moet een keer opgroeien, maar probeert dit tegen te houden. Nu ik nog maar 3 weken in Hongarije verblijf kijk ik met gemengde gevoelens uit naar mijn terugkeer: ik wil graag mijn familie en vrienden weer zien, maar mijn terugkeer naar Nederland is ook gekoppeld aan het feit dat ik weer serieus moet gaan studeren en me moet oriënteren op mijn toekomst. Het zorgeloze bestaan dat ik hier heb, laat ik achter in Pecs. Overigens ben ik niet de enige die te kampen heeft met dit complex: enkelen van mijn vrienden overwegen nog een semester bij te tekenen, om de terugkeer naar de realiteit enigszins uit te stellen. Niet alleen beschik ik niet over de luxe om dat te kunnen doen (ik moet immers verplicht mijn bachelor afsluiten), ook heb ik de wilskracht en de instelling niet om dit te doen: het is hier leuk geweest, maar nog een half jaar in Hongarije maakt me ongetwijfeld laks, ongemotiveerd en ongeconcentreerd. Deze Peter Pan keert terug naar de echte wereld, al zal ik misschien in de toekomst wat vaker bij de spreekwoordelijke tweede ster naar rechts gaan, en doorvliegen tot de volgende ochtend. Het reizigersvirus heb ik inmiddels wel te pakken.

Het hoogtepunt van de afgelopen twee weken was het bezoek dat mijn vader, moeder en oma mij brachten. Van de 19de tot en met de 22de had ik het geluk met mijn ouders en oma Hongarije op een nieuwe manier te ontdekken. Een kort maar geslaagd bezoek aan Szeged gaf mij nogmaals de kans om toerist in eigen land te zijn, en het was voor mijn bezoek een mooie gelegenheid om ook een andere stad te bekijken. Pecs is erg mooi, maar omdat het voornamelijk een industriestad is, is het historische centrum erg klein. Szeged was daarom de geschikte stad om te bezoeken: interessante kerken, poorten, en universiteitsgebouwen maken de stad tot een mooi geheel.

Overigens had ik op maandag en dinsdag veel college, waardoor mijn ouders en oma op maandag Pecs op eigen houtje hebben ontdekt. Gelukkig maakte een erg goed diner in het beste restaurant in Pecs, All'Elefante, dit gemis meer dan goed. Het bezoek was, zoals gezegd, wel een bliksembezoek: dinsdagochtend vertrok mijn bezoek al weer richting vliegveld.

Inmiddels ben ik weer terug in mijn leventje in Pecs, al zijn er wel dingen veranderd. Ten eerste is het nu een stuk kouder dan twee weken geleden: overdag bereikt het kwik amper de nul, en 's nachts is het ongeveer -5 graden. Daarnaast begint de tentamenperiode volgende week, en komt iedereen in de dormitory erachter dat studeren in het buitenland ook daadwerkelijk inhoudt dat er gestudeerd moet worden. Waar iedereen eerst allerlei spelletjes in de common room speelden, wordt deze ruimte nu als extra studeerruimte gebruikt. Ook ik moet eraan geloven: ik heb 6 tentamens in een (onderbroken) periode van 4 dagen, moet een essay van ongeveer 12 pagina's inleveren, wat nog een opgave is door gebrek aan bronmateriaal, en moet nog 2 casussen voor Strategic Management inleveren. Het positieve van alles is dat de normering erg gunstig is: voor Strategic Management sta ik na 6 casussen nog altijd een 10 gemiddeld.

Ter afsluiting keer ik terug naar mijn Peter Pan syndroom, en de uitwerking ervan. Zoals bekend zijn er vele bewerkingen en vervolgen gemaakt op het verhaal van Peter Pan, voornamelijk in de vorm van films. De film Hook, een aanrader uit 1991, behandelt een mogelijk vervolg op het toneelstuk van J.M. Barrie: Peter Pan keert terug naar de gewone wereld, krijgt een gezin, een gewone kantoorbaan, en verliest zijn herinneringen aan Nooitgedachtland. Pas als zijn kinderen door kapitein Haak worden gekidnapt, komen zijn herinneringen terug en begint hij een nieuw avontuur in Nooitgedachtland. Nu suggereer ik niet dat ik bij terugkomst in Nederland opzoek ga naar een gezin en een saaie kantoorbaan; maak je geen zorgen, papa. Ik wil slechts aanduiden dat hij die terugkeert naar de gewone wereld, zijn gevoel voor avontuur niet hoeft te verliezen. Ik kom terug naar Nederland, maar hopelijk wel met een deel van mijn Hongaarse mentaliteit.