Herfst in Hongarije
Door: Cora
Blijf op de hoogte en volg Cora
09 Oktober 2011 | Hongarije, Boedapest
Nu oktober is aangebroken, begin ik kennis te maken met een Hongaarse herfst (niet te verwarren met de Hongaarse lente, dat is slechts mijn bachelor scriptie). Maar, zoals met alles tot nu toe is gebleken, is een herfst in Centraal-Europa niet hetzelfde als een herfst in Nederland. Sinds het begin van de nieuwe maand gaat het gerucht dat er een verschrikkelijk najaar voor de deur staat, met hoosbuien, rukwinden en ronduit deprimerende temperaturen. Mijn eerste 9 dagen in een Hongaarse herfst, schetsen echter een enigszins ander beeld.
Te beginnen bij vorig weekend (1-2 oktober). Dit weekeinde stond in teken van een excursie naar Boedapest. Welnu, eerst een tip voor iedereen die dit leest: men spreke de hoofdstad uit als Boedapesjt. De Hongaarse s klinkt als sj. Nu dit achter de rug is, en niemand meer als een toerist klinkt, kan ik verder gaan met het verhaal: de excursie naar de Hongaarse hoofdstad. Op ongeveer 3 uur rijden richting het noord-oosten ligt Boedapest, de hoofdstad van Hongarije. De stad, die door de Donau wordt opgesplitst in twee delen (Boeda, en -jawel- Pest) wordt gekenmerkt door een enorme rijkdom aan culturen. Door de eeuwen heen heeft de stad deel uit gemaakt van verschillende grote Europese mogendheden, te weten het Frankische rijk, het Byzantijnse rijk, de Mongoolse territoria, de Magyaren (Hongaren), wederom de Turken, Oostenrijk-Hongarije, in de oorlog is het enige tijd bezet geweest door de Duitsers, en tot slot heeft de Sovjet-Unie Boedapest (en daarmee Hongarije) enkele decennia bezeten. Al deze rijken, al deze culturen, hebben hun sporen na gelaten.
Deze bloederige geschiedenis -laten we eerlijk zijn, er is veel gevochten in en rond Boedapest- is voor veel mensen nog een pijnlijke herinnering. Voor een toerist zoals ik, heeft het echter een positieve kant: er is bijzonder veel te zien in Boedapest. Met Japanse snelheid, zoals mijn broer dit zou zeggen, werden wij op zaterdag door de stad geleid: van de Stefanusbasiliek, langs de een-na-grootste synagoge van de wereld, via het parlementsgebouw, over de kettingbrug naar de burcht van Boeda. Terwijl mijn voeten mij bijna niet meer konden dragen, konden mijn ogen alle mooie aangezichten van de stad haast niet meer verwerken. Twee jaar geleden was ik met mijn vriendin Amanda in Boedapest, en hoewel we toen veel gezien hebben, leken alle kerken, staten en gebouwen geheel nieuw voor mij. Boedapest is adembenemend.
De volgende dag bezocht ik met een kleine delegatie van mijn reisgenootschap het Huis van de Terreur (House of Terror). Gevestigd in de meest luxueuze straat van Boedapest, waar alle rijkdommen van de stad tentoongesteld worden, bevindt zich een van de meest verschrikkelijke gebouwen in de Hongaarse geschiedenis. Dit museum is gevestigd in een van de hoofdkantoren van de Communistische partij van Hongarije, en draagt nog altijd deze monsterlijke geschiedenis met zich mee. De 5 verdiepingen van dit gebouwen zetten uiteen hoe het Hongaarse volk heeft geleden onder eerst de Duitse bezetting, en vervolgens de terreur van de Rode regime. Hoewel ik zeer enthousiast was toen ik het gebouw binnen liep - mijn bachelorscriptie besloeg de Hongaarse opstand van 1956- kwam ik met een leeg en naar gevoel weer naar buiten. Dit lag zeker niet aan de expositiekunsten van de curator, maar aan de verschrikkingen die hebben plaatsgevonden in dit land. Van martelingen, tot internering: met name het communistische regime heeft bijzonder veel duivelse praktijken bedreven.
Na het bezoeken van dit museum ben ik met mijn inmiddels vaste groepje mensen naar het Heldenplein en de Vajdahunyadburcht gelopen. Iedereen was toe aan een opvrolijkertje na dit verschrikkelijk mooie, maar ook beangstigende museum. Die avond verliet in Boedapest met een zeer goed gevoel; ik kijk uit naar mijn volgende ontmoeting.
De rest van de week stond in het teken van rust en regelmaat. Elke dag college's, elke dag studiemateriaal doorploegen, en dit weekend even geen excursies. Niet alleen laat mijn banksaldo mijn decadente leven niet altijd meer toe, ook was mijn reisgenootschap (bestaande uit de Duitse Cathi en de Franse Nikias) geveld door een griepje. Voor her eerst sinds 4 weken ben ik weer in mijn eigen Pecs, een stad waar in inmiddels van ben gaan houden. Het weer, dat nog zo zonnig en warm was in Boedapest, is inmiddels grillig en koud. Overdag regent het veel en hard, en 's nachts lijkt het haast alsof koning Winter al in Hongarije is aangekomen. Afgelopen nacht was het slechts 5°C; een prima gelegenheid om een winterjas te dragen. Het schijnt volgende week beter te worden, maar voor het geval dat zijn mijn sjaal en dikke trui alvast uit de kast gehaald.
Wederom sluit ik af met een voorspelling voor volgende week. Omdat vrijdag mijn college Britse geschiedenis uitvalt, ga ik donderdagavond met mijn reisgenoten richting Bosnië en Herzegovina. Dit land is niet alleen historisch gezien heel interessant (zeker voor Nederlanders) maar ook qua architectuur, natuur en cultuur erg aantrekkelijk. Wederom met Japanse snelheid, maar nu met een auto, ga ik met een paar vrienden eerst naar Sarajevo, en daarna naar Mostar. Maak je geen zorgen: we huren een auto met verzekering, ik zal niet door Kosovo rijden en zeggen dat ik uit Nederland kom, en ik zal me netjes aan de snelheidslimiet van 80 km/u houden. Tot volgende week!
Te beginnen bij vorig weekend (1-2 oktober). Dit weekeinde stond in teken van een excursie naar Boedapest. Welnu, eerst een tip voor iedereen die dit leest: men spreke de hoofdstad uit als Boedapesjt. De Hongaarse s klinkt als sj. Nu dit achter de rug is, en niemand meer als een toerist klinkt, kan ik verder gaan met het verhaal: de excursie naar de Hongaarse hoofdstad. Op ongeveer 3 uur rijden richting het noord-oosten ligt Boedapest, de hoofdstad van Hongarije. De stad, die door de Donau wordt opgesplitst in twee delen (Boeda, en -jawel- Pest) wordt gekenmerkt door een enorme rijkdom aan culturen. Door de eeuwen heen heeft de stad deel uit gemaakt van verschillende grote Europese mogendheden, te weten het Frankische rijk, het Byzantijnse rijk, de Mongoolse territoria, de Magyaren (Hongaren), wederom de Turken, Oostenrijk-Hongarije, in de oorlog is het enige tijd bezet geweest door de Duitsers, en tot slot heeft de Sovjet-Unie Boedapest (en daarmee Hongarije) enkele decennia bezeten. Al deze rijken, al deze culturen, hebben hun sporen na gelaten.
Deze bloederige geschiedenis -laten we eerlijk zijn, er is veel gevochten in en rond Boedapest- is voor veel mensen nog een pijnlijke herinnering. Voor een toerist zoals ik, heeft het echter een positieve kant: er is bijzonder veel te zien in Boedapest. Met Japanse snelheid, zoals mijn broer dit zou zeggen, werden wij op zaterdag door de stad geleid: van de Stefanusbasiliek, langs de een-na-grootste synagoge van de wereld, via het parlementsgebouw, over de kettingbrug naar de burcht van Boeda. Terwijl mijn voeten mij bijna niet meer konden dragen, konden mijn ogen alle mooie aangezichten van de stad haast niet meer verwerken. Twee jaar geleden was ik met mijn vriendin Amanda in Boedapest, en hoewel we toen veel gezien hebben, leken alle kerken, staten en gebouwen geheel nieuw voor mij. Boedapest is adembenemend.
De volgende dag bezocht ik met een kleine delegatie van mijn reisgenootschap het Huis van de Terreur (House of Terror). Gevestigd in de meest luxueuze straat van Boedapest, waar alle rijkdommen van de stad tentoongesteld worden, bevindt zich een van de meest verschrikkelijke gebouwen in de Hongaarse geschiedenis. Dit museum is gevestigd in een van de hoofdkantoren van de Communistische partij van Hongarije, en draagt nog altijd deze monsterlijke geschiedenis met zich mee. De 5 verdiepingen van dit gebouwen zetten uiteen hoe het Hongaarse volk heeft geleden onder eerst de Duitse bezetting, en vervolgens de terreur van de Rode regime. Hoewel ik zeer enthousiast was toen ik het gebouw binnen liep - mijn bachelorscriptie besloeg de Hongaarse opstand van 1956- kwam ik met een leeg en naar gevoel weer naar buiten. Dit lag zeker niet aan de expositiekunsten van de curator, maar aan de verschrikkingen die hebben plaatsgevonden in dit land. Van martelingen, tot internering: met name het communistische regime heeft bijzonder veel duivelse praktijken bedreven.
Na het bezoeken van dit museum ben ik met mijn inmiddels vaste groepje mensen naar het Heldenplein en de Vajdahunyadburcht gelopen. Iedereen was toe aan een opvrolijkertje na dit verschrikkelijk mooie, maar ook beangstigende museum. Die avond verliet in Boedapest met een zeer goed gevoel; ik kijk uit naar mijn volgende ontmoeting.
De rest van de week stond in het teken van rust en regelmaat. Elke dag college's, elke dag studiemateriaal doorploegen, en dit weekend even geen excursies. Niet alleen laat mijn banksaldo mijn decadente leven niet altijd meer toe, ook was mijn reisgenootschap (bestaande uit de Duitse Cathi en de Franse Nikias) geveld door een griepje. Voor her eerst sinds 4 weken ben ik weer in mijn eigen Pecs, een stad waar in inmiddels van ben gaan houden. Het weer, dat nog zo zonnig en warm was in Boedapest, is inmiddels grillig en koud. Overdag regent het veel en hard, en 's nachts lijkt het haast alsof koning Winter al in Hongarije is aangekomen. Afgelopen nacht was het slechts 5°C; een prima gelegenheid om een winterjas te dragen. Het schijnt volgende week beter te worden, maar voor het geval dat zijn mijn sjaal en dikke trui alvast uit de kast gehaald.
Wederom sluit ik af met een voorspelling voor volgende week. Omdat vrijdag mijn college Britse geschiedenis uitvalt, ga ik donderdagavond met mijn reisgenoten richting Bosnië en Herzegovina. Dit land is niet alleen historisch gezien heel interessant (zeker voor Nederlanders) maar ook qua architectuur, natuur en cultuur erg aantrekkelijk. Wederom met Japanse snelheid, maar nu met een auto, ga ik met een paar vrienden eerst naar Sarajevo, en daarna naar Mostar. Maak je geen zorgen: we huren een auto met verzekering, ik zal niet door Kosovo rijden en zeggen dat ik uit Nederland kom, en ik zal me netjes aan de snelheidslimiet van 80 km/u houden. Tot volgende week!
-
09 Oktober 2011 - 11:41
Sennie:
Keur,
Ik mag je verhalen echt. Ga zo door! -
09 Oktober 2011 - 12:21
Kiekie:
Coraaa! Super dat je zo, zeg maar echt je ding aan het doen bent :P x -
09 Oktober 2011 - 13:28
Smirtels:
Sounds awesome babe :)! Ben ook echt vet benieuwd naar hoe je Sarajevo gaat vinden (zoasl ik al zei, die enge boeken die ik daarover gelezen heb ;)). En goed van die verzekering, het is ook nog best mogelijk dat ze jou aanrijden (kijk, nederlander!!)
Nee, nee, dat doen ze niet. Grapje ;). Goed speurneus (kleine referentie naar ons skypedatetje), enjoy! Und bis bald ^^.
Kuskus -
09 Oktober 2011 - 13:53
Jan V V:
Een duidelijk lesje in geschiedenis. Keep 'm coming. ;) -
09 Oktober 2011 - 16:16
Maartje :
heey cora,
wat maak jij een leuke tripjes.
veel plezier
liefs maartje -
09 Oktober 2011 - 16:29
Annetje:
super leuk dat je een blog bij houd (ik mis je wel hoor hier in nederland) -
09 Oktober 2011 - 16:31
Annemieke:
Cora! Wat is Hongarije toch een mooi land! En Budapesjt! Waren er veel zwervers? En House of Terror is ook echt een house of Terror, afgrijselijk. Gelukkig scheen het zonnetje nog even! En super leuk dat je zo even naar een ander land kan gaan. Bosnie staat hoog op mijn lijstje, dus kijk uit naar je foto's en verhalen! Hier zit ik al opgesloten, we kunnen hoogstens even een tripje naar de Walmart maken :P We zijn gister LOPEND door de sneeuw naar de Taco bell gegaan, en dat is toch wel heel bijzonder voor Amerikaanse begrippen. Niemand op straat en veel getoeter. Have fun en voor dat je het weet is het alweer weekend! :D -
09 Oktober 2011 - 16:59
Pieter-Jan:
Leuk om te lezen dat je het erg naar je zin hebt in Hongarije! -
09 Oktober 2011 - 21:29
Anita:
Leuk om je verhalen te lezen Coor! Have fun! -
12 Oktober 2011 - 13:44
Tessa:
hee lieve keur, superleuk al je verhalen te lezen. en gaaf, al je tripjes. boedapest, wil er graag een keer heen en nu helemaal. en ok, ik zal je niet meer pesten met het weer hier, want ook hier is het rond de 5 graden 's nachts en dat vinden zelfs de zweden al heel koud!
ik ga nu even je foto's bekijken. keeeeep me updated :) xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
