Halloween in Transsylvanië

"As we burst into the room, the Count turned his face, and the hellish look that I had heard described seemed to leap into it. His eyes flamed red with devilish passion. The great nostrils of the white aquiline nose opened wide and quivered at the edge,
and the white sharp teeth, behind the full lips of the blood dripping mouth, clamped together like those of a wild beast."

Hij is lang, heeft een dikke volle snor, puntige hoektanden, scherpe nagels, met bloed doorlopen ogen en leeft slechts als de zon onder is gegaan. Nee, ik heb het hier niet over de gemiddelde mannelijke Erasmusstudent, al komen de eigenschappen wel dicht in de buurt. Ik heb het over Bram Stoker's legendarische Graaf Dracula, die sinds het einde van de 19de eeuw de lezende mens angst inboezemt. Toen ik vorig jaar met mijn vriendin Lisanne in Dublin was, de stad waar Stoker woonde, schafte ik het boek aan. Nu ik in Hongarije ben, en het boek inmiddels heb uitgelezen, werd het tijd om het mystieke land van Dracula te bezoeken. Eigenlijk waren er nog vele andere en meer belangrijkere redenen om naar Roemenië te gaan, maar stiekem was graaf Dracula ook een reden.

Ondanks het trauma dat ik heb opgelopen met de auto in Bosnië besloten mijn reispartner Cathi en ik alsnog een auto te huren. Het is niet onmogelijk om met de trein naar Roemenië te gaan, maar vanuit Pecs is het een flinke opgave, met een flink kostenplaatje en vervolgens een flink beperkt programma. Deze keer hadden we het geluk een Renault Megane te krijgen, een maatje groter dan de vorige auto, en ook nog eens een diesel. Een soepele auto met een flink vermogen, zoals onze trip: een programma met ruimte voor extra uitstapjes, maar wel 1800 kilometer voor de boeg.

De eerste stad die we bezochten was Timisoara, nabij de Hongaars-Roemeense grens. De stad zelf kent een paar mooie gebouwen, maar is voor toeristen na een paar uur doorlopen. Die avond ontmoetten we Simona, een Roemeense collega van reisgenoot Justina. Na ons diner vertelde ze ons dat er een wijnfestival bezig was in de stad. Het wijnfestival zelf was erg indrukwekkend: traditionele Roemeense muziek, warme wijn in grote tonnen en varkens aan het spit; een prima eerste avond.

Zaterdag begon voor mijn gevoel de vakantie pas echt. Via kleine landwegen, ongeasfalteerde straten in Roemeense dorpjes en kronkelige bergpassen bereikten we Hunedoara, waar het eerste kasteel dat wordt toegeschreven aan de historische graaf Dracula, Vlad III 'de spietser' Dracula enige tijd heeft gewoond. Maar helaas: kasteel Hunyadi was gesloten vanwege een bezoek van de Oostenrijkse ambassade. Gelukkig was dit niet het einde van de wereld: een kleine 30 kilometer verder, op de heuvels van Deva, bevond zich de Citadel van Deva, die ook wordt toegeschreven aan Dracula. Van de citadel is weinig overgebleven, maar de ruïne is erg indrukwekkend, en het uitzicht over de vallei is adembenemend.

Die avond kwamen we aan in Sibiu (Hermannstadt), een stad die in 2007 de eer had zichzelf "Culturele hoofdstad van Europa" te noemen. Ter vergelijking: Pecs droeg deze titel in 2010. Sibiu hebben we slechts in het donker gezien, maar zelfs dat was erg de moeite waard: mooie Barokke paleizen, grote kerken, indrukwekkende straatjes en pittoreske bruggen maakten de gehele stad tot in sprookjesachtige verschijning. Voor een ogenblik leek het alsof ik in een sprookje was beland, de kille winterse wind langs mijn wangen, vaal belichte straatjes en steegjes, gecombineerd met een middeleeuws aandoenende stad vormden een ideale combinatie voor een winters sprookje van de gebroeders Grimm of Hans Christian Andersen.

Helaas was er geen tijd om langer te blijven hangen: de volgende morgen zaten we al vroeg weer fris in de auto. De nieuwe bestemming was Brasov (Kronstadt) via de Transfagarasan weg. Met haar vele haarspeldbochten en steile hellingen is deze doorgaande weg een route die de Alpe d'Huez op een kleine hobbel in de weg. Op het hoogste punt, ongeveer 2100 meter, lag een dik pak sneeuw. Zoals de top geheel in de winter gehuld was, zo was de voet van de berg een herfstig kunstwerk met veel gele en rode blaadjes.

Brasov zelf was erg mooi. Ons hostel bevond zich op een kleine 5 minuten wandelen van de Zwarte Kerk en het historische centrum van de stad. Net als alle andere steden in Transsylvanië, had de stad een sprookjesachtige Duitse sfeer. Niet gek als je bedenkt dat Transsylvanië ook bekend staat als Siebenbürgen, en dat deze zeven steden gesticht zijn door Saksen. Met Hongaarse en Duitse minderheden in het gebied leek Roemenië toch een beetje meer op thuis dan ik had verwacht. Maandag bezochten we kasteel Bran, een van de andere vestingen die wordt toegekend aan graaf Dracula. Omdat het vandaag Halloween was, hadden de curatoren van het kasteel de binnenplaats bedekt met Jack-o-lanterns, Halloween pompoenen. Hoewel Dracula en Halloween eigenlijk niets met elkaar te maken hebben, en de Roemenen vrezen dat Stoker's Dracula de historische Vlad de Spietser overschaduwen, maken ze toch dankbaar gebruik van de rage op vampiers. Het kasteel zelf was erg indrukwekkend: veel kamers met mooie meubels, een geheime trap van de eerste naar de derde verdieping en een mooi terras met uitzicht op de vallei.

Het Roemeense eten is werkelijk om je vingers bij af te likken, zo niet om met je vingers en al op te eten. Voor 5 euro heb je een volledige maaltijd met heerlijk gekruid eten, regionale groente (lees: kool, heel veel kool) en aardappelen. Een prima kostje voor een reizende student, al zeg ik het zelf. Als ik meer tijd had gehad, had ik zeker alle lokale gerechten geprobeerd. Helaas zaten we dinsdagochtend al om 8 uur in de auto: met nog 750 kilometer voor de boeg konden we geen tijd verspillen. Gelukkig hebben we op de terugweg kasteel Corvinul alsnog bezocht, deze keer zonder Oostenrijkse ambassade die roet in ons eten gooide. Rond 9 uur kwamen we moe maar voldaan aan in Pecs, waar ik al snel mijn bedje in kroop. De reis was erg geslaagd, ik ben helemaal weg van Roemenië, maar zelfs de meest doorgewinterde reiziger heeft soms slaap nodig.

Voor iedereen die nog vakantiedagen over heeft: ga alsjeblieft naar Roemenië. Het land is geweldig, de natuur is ongeëvenaard in Europa, en voor weinig geld heb je een volledige reis. Mijn november ziet er erg veelbelovend uit. Dit weekend ben ik van plan om met een groepje vrienden naar Belgrado te gaan. Vervolgens komt Jan mij aanstaande woensdag opzoeken, iets waar ik natuurlijk erg naar uit kijk. Om november goed af te sluiten komen mijn ouders en Oma Breemhaar mij de 19de tot en met de 22ste bezoeken. Een drukke maand waar ik erg naar uit kijk!